تجهیزات کنترلی بیمارستان های بیمار
برای اولین بار نظریه سندروم بیمارستان های بیمار[1] در سال 1970 در آمریکا ارائه شد و این دقیقاً به هنگامی بود که از هر 25 بیمار در بیمارستان های ایالت متحده یک نفر به این بیماری مبتلا می گردید و طبق تحقیقات صورت گرفته عامل اصلی نشانگان بیماری بیمارستان ها را به علت وجود گرد و غبار، غلظت بالای مواد شیمیایی، قارچ ها و باکتری های موجود در بیمارستانها معرفی می گردند که متأسفانه از هر بیمار به بیمار دیگر قابل انتقال می باشند.
همچنین افزایش مقدار دیاکسیدکربن موجود در اتاق های بستری بیمارستان (مقادیر بالاتر از PPM 1000) باعث ایجاد اختلال در بیماران و انتقال سریعتر این بیماری ها به بیماران می شود. امروزه آلودگی هوای ناشی از سندروم بیمار بیمارستان ها هزینه های زیادی را به بیماران تحمیل کرده است و این نرخ سالانه حدود 60 میلیارد دلار در بیمارستان های ایالت متحده برآورد شده است. همچنین سندروم بیماری بیمارستان ها باعث مرگ و میر سالانه تعداد زیادی از بیماران در بیمارستان ها شده است.
لذا شرکت آفرش به اهمیت این موضوع بیش از پیش پی برده است و با به کارگیری جدیدترین ادوات و تجهیزات کنترلی بر آن است تا با این معضل بزرگ جهانی مقابله نماید.
تحقیقات جدید نشان می دهد که متأسفانه در ساختمان های جدید مقوله سندروم بیمارستان های بیمار خیلی معمول تر می باشد و دلیل آن هم عدم توجه به طراحی تهویه مورد نیاز با جریان مناسب هوا می باشد که متأسفانه امروزه بیش از 30 درصد از بیمارستان های جدید درگیر مقوله سندروم بیماری ساختمان بیمارستان می باشند.
باتوجه به این موضوع که بیمارستان هایی که نرخ هوادهی در آنها بین 10 تا 35 CFM به ازاء هر فرد می باشد قطعاً دارای معضل سندروم بیمارستانی می باشند، می توان با ارائه سیاست هایی سودمند مانع از ادامه سندروم بیمارستانی در این بیمارستان ها شد. به عنوان مثال می توان با افزایش نرخ هوادهی دستگاه های تهویه مطبوع به بالاتر از 53 CFM به ازاء هر فرد، باعث کاهش اثرات این بیماری در بیمارستان ها شد. همچنین اقدامات گسترده دیگری جهت مقابله با سندروم ساختمان بیمارستان های فعال و در حال ساخت و انجام است، که از جمله آن می توان به استفاده از تجهیزات تهویه مطبوع با فشار معکوس، فیلترینگ بیشتر هوا (استفاده از هپا[2] فیلترها)، افزایش چرخش هوای در گردش، کنترل رطوبت، و کنترل دمای آب مصرفی، بالا بردن حجم هوای ورودی تهویه مطبوع به ازاء هر فرد و محافظت مناسب هوای ورودی و پنجره ها و غیره به هنگام ساخت و ساز در بیمارستان اشاره کرد.
امروزه استفاده از فیلتر هپا هم در ورودی تهویه مطبوع اتاق های بستری و هم ورودی مکان هایی که درگیر ساخت و ساز هستند، روز به روز مرسومتر شده است. چرا که با نصب این فیلترها می توان به حذف آلاینده های خارجی و آلاینده های داخلی باکتریایی (ناشی از جریان هوای داخلی) کمک شایانی کرد.
لذا فیلترهای هپا جهت نگه داشتن کیفیت هوا در بالاترین حد در بیمارستان ها، بایستی با حداقل 90 درصد بازدهی خود به فعالیت خود ادامه دهند. لذا جهت نظارت بر فیلترهای هپا نیاز به DPS ها و DPTE ها بیش از پیش حس خواهد شد.
همچنین با ایجاد جریان هوای منفی در اتاق های بستری می توان از ورود آلاینده های خروجی که خود یکی از عوامل سندروم بیمارستان های بیمار می باشد، جلوگیری کرد. همچنین با کنترل رطوبت در هوا (پایین نگه داشتن آن) می توان از رشد باکتری های مضر در هوا نیز ممانعت به عمل آورد. بنابراین با استفاده از شیرهای کنترلی، محرک های کنترلی و سنسورهای دما و رطوبت می توان عملیات مربوط به تنظیم رطوبت در هوارسان ها را مدیریت کرد.
لذا با تجمیع نقاط کنترلی ناشی از سنسورها داخل یک کنترلر مرکزی (کنترلرهای ترند[3]) می توان فرمان های لازمه را به شیرهای کنترلی و دمپرهای هوای تازه برگشت داد. کنترل دمای آب مصرفی و پایین نگه داشتن دمای آن نیز نقش عمدهای در کنترل انتقال بیماری از طریق آب ایفا میکند.
بنابراین شرکت آفرش بر آن است تا با طراحی سناریوهای مناسب مختص بیمارستان های بیمار، و با کمک تجهیزات کنترلی خود، وظیفه خطیر خود را در پهنه حفاظت از بیمارستان ها به انجام برساند.
مرکز فناوری آفرش
Afaresh Technology Center
دکتر عباس اکبری
[1]Sick Building Syndrome (SBS)
[2]HEPA
[3]Trend controllers
دیدگاه خود را بنویسید